شهر شیراز دارای دو فرودگاه بوده است. یکی از این فرودگاه ها که فرودگاه قدیم نامیده می شده، در نزدیکی صحرای باباخان و در سال 1308 هجری شمسی ساخته شده است. اما کوچک بودن فضا و عدم امکان توسعه آن موجب شد که در جنوب شرقی شیراز و نزدیکی روستای جعفرآباد، فرودگاه وسیعی ساخته شود. فرودگاهی که قابلیت نشست و برخاست هواپیماهای بزرگ را داشته است. فرودگاه جدید که فرودگاه شیراز نامیده شد، در سال 1340 در زمینی به مساحت 500 هکتار مورد بهره برداری قرار گرفت و از سال 45 نیز به عنوان یک فرودگاه بین المللی مطرح شد .

فرودگاه شهید دستغیب شیراز در سال ۱۳۴۰ ساخته شد و در سال ۱۳۴۵ به عنوان یکی از فرودگاه های بین المللی ایران در نظر گرفته شد. در سال های اخیر با توجه به طرح های توسعه ای که برای این فرودگاه در نظر گرفته شد، ظرفیت این فرودگاه از ۴ میلیون به ۱۰ میلیون نفر افزایش یافت. این فرودگاه بعد از فرودگاه امام در تهران به دلیل تجهیزات پیشرفته ای که دارد که به عنوان دومین فرودگاه نظامی – مسافربری ایران در نظر گرفته می شود .
بر اساس آماری که در سال های اخیر منتشر شده است، به طور متوسط روزانه ۱۰ پرواز خارجی و ۱۲۰ پرواز داخلی از این فرودگاه انجام می شود که رقم قابل توجهی است.
در حال حاضر این فرودگاه از دو باند پرواز و دو ترمینال برای پروازهای داخلی و خارجی تشکیل شده است. باندهای پرواز این فرودگاه به عنوان یکی از بهترین و مجهزترین باندهای فرودگاهی در نظر گرفته می شوند و همین مسئله باعث شده است که این فرودگاه ظرفیت انجام پروازهای مختلف را داشته و به عنوان دومین مرکز کنترل هوایی در ایران در نظر گرفته شود .